به نام خدایی که وقتی صدایش میکنیم صدایمان میزند و وقتی سکوت میکنیم فریادمان میکند.
به نام خدایی که همیشه سهم و سهمیه ی گرانبهای هستی مان است !
به نام خدایی که همیشه ارزشمندترین سرمایه ی قلک های پر از خالی مان است !
به نام خدایی که اولین و آخرین پناهگاه بی شرمی هایمان است !
به نام خدایی که میبخشد و ویرانه های آبرویمان را از نو میسازد !
به نام خدایی که بزرگتر از آنی است که میپنداریم
به نام خدایی که ؛به عشق حرمت بخشید و به عشاق بها داد ؛
به نام خدایی که ؛صبر را تسکین درد کرد و درد را لازمه ی عشق دانست ؛
به نام خدایی که میان خطوط در هم زندگیم خط عشقت را نشانم داد
.....
به نام خدایی که نوشتن از عظمتش... کار من نیست !
پس باز هم چند نقطه میگذارم...
به نام خدایی که.............!
عناوین یادداشتهای وبلاگ
بایگانی
دوستان